Karthika Puranam Part 8 | కార్తీకపురాణం – 8 వ అధ్యాయము *శ్రీ హరి నామస్మరణా ధన్యోపాయం*

 

Karthika Puranam Part 8 | #కార్తీకపురాణం – 8 వ అధ్యాయము *శ్రీ హరి నామస్మరణా ధన్యోపాయం*

 

*ఆజా మీళుని కథ* వశిష్టుడు చెప్పిన దంతా విని ‘ మహానుభావా ! తమరు చెప్పిన ధర్మములన్నింటిని శ్రద్దగా వింటిని. అందు ధర్మము బహు సుక్ష్మ మనియు , పుణ్యం సులభంగా కలుగు ననియూ , అది – నదీస్నానము , దీపదానము , ఫలదానము , అన్నదానము , వస్త్ర దానము వలన కలుగుననియు చెప్పితిరి.

 

ఇట్టి స్వల్ప దర్మములచేతనే మోక్షము లబించుచుండగా వేదోక్తముగా యజ్ఞయాగాదులు చేసిన గాని పాపములు పోవని మీవంటి మునిశ్రేష్టులె చెప్పు చుందురు గదా ! మరి తమరు యిది సూక్ష్మములో మోక్షముగా కనబరచినందుకు నాకు అమితాశ్చర్యము కలుగుచున్నది. 

 

 

దుర్మార్గులు కొందరు సదాచారములను పటింపక , వర్ణ సంకరులై రౌరవాది నరక హేతువులగు మహా పాపములు చేయువారు యింత తేలికగా మోక్షము పొందుట వజ్రపు కొండను గోటితో పెకిలించుట వంటిది. కావున దీని మర్మమును విడమర్చి విపులీకరించ ప్రార్ధించు చున్నాను’యని కోరెను.

 

అంతట వశిష్టుల వారు చిరునవ్వు నవ్వి . *’ జనక మహారాజా ! నీవు వేసిన ప్రశ్న సహేతుక మైనదే , నేను వేద వేదంగములను కూడా పటీంచితిని. వానిలో కూడా సుక్ష్మ మార్గాలున్నవి. అవి యేమనగా సాత్విక , రాజస , తామసములు అని ధర్మము మూడు రకములు సాత్విక , మనగా దేశ కాల పాత్రలు మూడును సమకూడిన సమయమును సత్త్వమను గుణము జనించి ఫలమంతయును పరమేశ్వరర్పితము కావించి , మనో వాక్కాయ కర్మలచె నొనర్చిన ధర్మము అ ధర్మమందు యెంతటా ఆధిక్యత కలదు.

 

సాత్త్విక ధర్మము సమస్త పాపములను నాశన మొనర్చి పవిత్రులను చేసి దేవలోక భూలోక సుఖములు చేకూర్చును. ఉదాహరణముగా తామ్రవర్ణ నది సముద్రమున కలియు తావునందు స్వాతికర్తెలో ముత్యపు చిప్పలో వర్ష బిందువు పడి ధగ ధగ మెరిసి , ముత్యమగు విధానముగా సాత్త్వికత వహించి , సాత్త్విక ధర్మ మాచరించుచూ గంగ , యమునా , గోదావరి , కృష్ణ నదుల పుష్కరాలు మొదలుగు పుణ్య కాలముల యందు దేవాలయముల యందు – వేదములు పటించి , సదచారుడై , కుటింబీకుడైన బ్రాహ్మణునకు యెంత స్వల్ప దానము చేసిననూ , లేక ఆ నదీ తీరమందున్న దేవాలయం లో జపతపాదు లోనరించినను విశేష ఫలమును పొందగలరు.

 

రాజస ధర్మ మనగా – ఫలాపేక్ష కలిగి శాస్త్రోక్త విధులను విడిచి చేసిన దర్మం. ఆ ధర్మం పునర్జన్మ హేతువై కష్ట సుఖాలు కలిగించున దగును.

Karthika Puranam Karthika Puranam Karthika Puranam

తామస ధర్మమనగా – శాస్త్రోక్త విధులను విడిచి దేశకాల పాత్రలు సమకూడని సమయమున డాంబికా చరణార్ధం చేయు ధర్మం. ఆ ధర్మం ఫలము నీయదు. దేశకాల పాత్రము సమ కూడినపుడు తెలిసి గాని తెలియకగాని యే స్వల్ప ధర్మం చేసిననూ గొప్ప ఫలము నిచ్చును. అనగా పెద్ద కట్టెల గుట్ట చిన్న అగ్ని కణములతో భస్మమగునట్లు శ్రీ మన్నా నారాయుణుని నామము , తెలిసి గాని , తెలియక గాని ఉచ్చరించిన వారి సకల పాపములు పోయి ముక్తి నొందుదురు.

 

దానికొక యితిహాసము కలదు. ఆజా మీళుని కథ పూర్వ కాలమందు కన్యా కుబ్జ మను నగరమున నాల్గు వేదములు చదివిన ఒక విప్రుడు గలడు. అతని పేరు సత్య వ్రతుడు అతనికి సకల సద్గుణ రాసియగు హేమ వతియను భార్య కలదు. ఆ దంపతులన్యోన్య ప్రేమ కలిగి అ పూర్వ దంపతులని పేరు బడసిరి. వారికి చాలాకాలమునకు లేక లేక ఒక కుమారుడు జన్మించెను. వారాబాలుని అతి గారాబముగా పెంచుచు , అజా మీళుడని నామకరణము చేసిరి.

 

ఆ బాలుడు దిన దిన ప్రవర్ధ మానుడగుచు అతి గారాబము వలన పెద్దలను కూడ నిర్లక్షముగా చూచుచు , దుష్ట సావసములు చేయుచు , విద్య నభ్య సింపక , బ్రాహ్మణ ధర్మములు పాటించక సంచరించు చుండెను. ఈ విధముగా కొంత కాలమునకు యవ్వనము రాగా కమంధుడై , మంచి చెడ్డలు మరిచి , యజ్ఞో పవితము త్రెంచి , మద్యం సేవించుచు ఒక ఎరుకల జాతి స్త్రీ ని వలచి , నిరంతరము నామెతోనే కామా క్రీడలలో తేలియాడుచూ , యింటికి రాకుండా , తల్లిదండ్రులను మరిచి , ఆమె ఇంటనే భుజించు చుండెను.

 

అతి గారాబము యెట్లు పరిణమించినదో వింటివా రాజా ! తమ బిడ్డలపై యెంత అనురాగామున్ననూ పైకి తెలియ పర్చక చిన్ననాటి నుంచీ అదుపు ఆజ్ఞలతో నుంచకపోయిన యెడల యీ విధంగానే జురుగును. కావున ఆజామీళుడు కుల భ్రష్టుడు కాగా , వాని బంధువులు తనని విడిచి పెట్టిరి. అందుకు ఆజామీళుడు రెచ్చిపోయి వేటవలన పక్షులను , జంతువులను చంపుతూ కిరాత వృత్తి లో జీవించు చుండెను.

 

ఒక రోజున ఆ యిద్దరు ప్రేమికులు అడవిలో వేటాడుతూ ఫలములు కోయుచుండగా ఆ స్త్రీ తెనేపట్టుకై చెట్టేక్కి తేనెపట్టు తియబోగా కొమ్మ విరిగి క్రింద పడి చనిపోయెను.

 

ఆజామీళుడు ఆ స్త్రీ పైబడి కొంత సేపు యేడ్చి , తరువాత ఆ అడవి యందే ఆమెను దహనము చేసి ఇంటికి వచ్చెను. ఆ యెరుకుల దానికి అంతకు ముందే ఒక కుమార్తె వుండెను. కొంత కాలమునకు ఆ బాలికకు యుక్త వయస్సు రాగా కామంధ కారాముచె కన్ను మిన్ను గానక ఆజా మీళుడు ఆ బాలికను కూడ చేపట్టి ఆమెతో కూడ కామ క్రీడలలో తేలియాడు చుండెను.

 

వారికి యిద్దరు కొడుకులు కూడ కలిగిరి. ఇద్దరూ పురిటి లోనె చచ్చిరి. మరుల ఆమె గర్భము దరించి ఒక కుమారుని కనెను. వారిద్దరూ ఆ బాలునికి *’నారాయణ’* అని పేరు పెట్టి పిలుచుచు ఒక్క క్షణమైన నూ ఆ బాలుని విడువక , యెక్కడకు వెళ్ళినా వెంట బెట్టుకుని వెళ్ళుచూ , *’ నారాయణా – నారాయణా’* అని ప్రేమతో సాకు చుండిరి.

 

కాని *’ నారాయణ’* యని స్మరించిన యెడల తన పాపములు నశించి , మోక్షము పొంద వచ్చునని మాత్రమతనికి తెలియకుండెను. ఇట్లు కొంత కాలము జరిగిన తర్వాత అజా మీళునకు శరీర పటుత్వము తగ్గి రోగ గ్రస్తుడై మంచము పట్టి చావునకు సిద్ద పడి యుండెను.

Famous: Yama Dharma Raju other names in Telugu | యమ ధర్మరాజు పేర్లు iiQ8

ఒకనాడు భయంకరాకారములతో , పాశాది ఆయుధములతో యమ భటులు ప్రత్యక్ష మైరి. వారిని చూచి అజా మీళునకు భయము చెంది కుమారుని పైనున్న వాత్సల్యము వలన ప్రాణములు విడువలేక *’ నారాయణా ‘ నారాయణా’* యనుచునే ప్రాణములు విడిచెను. అజా మీళుని నోట *’ నారాయణా’* యను శబ్దము వినబడగానే యమ భటులు గడ గడ వణక సాగిరి.

 

అదే వేళకు దివ్య మంగళ కారులు శంఖ చక్ర గదా ధరులూయగూ *శ్రీ మన్నారాయణుని* దూతలు విమానములో నచ్చటికి వచ్చి *’ ఓ యమ భటులారా ! వీడు మావాడు మేము వీనిని వైకుంటమునకు తీసుకొని పోవుటకు వచ్చితిమి’* యని చెప్పి , అజా మీళుని విమాన మెక్కించి తీసుకొని పోవుచుండగా యమదూతలు *’ అయ్యా ! మీ రెవ్వరు ?

 

వీడు అతి దుర్మార్గుడు. వీనిని నరకమునకు తీసుకొని పోవుటకు మేమిచ్చటికి వచ్చితిమి గాన , వానిని మాకు వదలుడని కొరగా విష్ణు దూతలు యిట్లు చెప్పదొడంగిరి.

 

*ఇట్లు స్కాంద పురాణాంర్గత వశిష్ట ప్రోక్త కార్తిక మహాత్య మందలి* *ఎనిమిదో అధ్యయము- ఎనిమిదవ రోజు పారాయణము సమాప్తము.

 

ఓం రుద్రాయ నమః Karthika Puranam Part 7 కార్తీకపురాణం – 7 వ అధ్యాయము *శివకేశవార్చనా విధులు*

Karthika Puranam Karthika Puranam Karthika Puranam Karthika Puranam Karthika Puranam Karthika Puranam 

 

Karthika Puranam – Part 8 | Sri Hari Nama Smarana Dhanyopayam

The Story of Ajamila

After listening to Sage Vasishta’s discourse, King Janaka said reverently:

“O Great Sage! I have listened attentively to all the dharmas (righteous paths) you have described. You mentioned that even the smallest acts of virtue—such as bathing in holy rivers, offering lamps, fruits, food, or clothes—can grant great merit and blessings.

But, O holy one! I have also heard from sages that even those who perform grand Vedic rituals and sacrifices cannot easily wash away their sins. How, then, can such simple acts as you describe lead one to liberation (moksha)? This amazes me deeply.

Moreover, how can sinners and those who have strayed from righteous conduct easily attain salvation? It seems as impossible as breaking a mountain of diamond with a blade of grass. I humbly ask you to reveal the deeper mystery behind this truth.”

Hearing this, Sage Vasishta smiled gently and said:

“O King Janaka! Your question is both intelligent and meaningful. I have studied the Vedas and all their branches. Within them are revealed the subtle paths of righteousness—classified into Sattvic, Rajasic, and Tamasic dharmas.

The Three Types of Dharma

1. Sattvic Dharma (Pure and Divine Conduct)
   When one performs actions with a pure heart, at the right place, time, and circumstance—without selfish motives—and dedicates the fruits to the Supreme Lord, that dharma is called Sattvic. Such dharma destroys all sins, purifies the soul, and grants happiness both on earth and in the celestial realms.

For example, just as a raindrop falling into an oyster becomes a shining pearl, similarly, when one performs Sattvic deeds during sacred times—such as bathing in the Ganga, Yamuna, Godavari, or Krishna rivers, or worshipping in temples—one earns immense merit, even through a small offering to a virtuous Brahmin or through sincere prayer.

 

 

 

1. Rajasic Dharma (Action with Desire)
   When one performs religious duties with a desire for reward, or without following scriptural guidelines, that is Rajasic Dharma. Such actions lead to future births and bring alternating joy and sorrow.
2. Tamasic Dharma (Ignorant Action)
   When one acts out of pride or ignorance, at the wrong place and time, or without understanding the true purpose of dharma, it becomes Tamasic. Such deeds yield no merit.

However, if an act—however small—is done with sincerity, even unknowingly, at the proper time and place, it yields immense merit. Just as a large heap of wood is turned to ash by a single spark of fire, the chanting of the name of Lord Narayana, whether done knowingly or unknowingly, burns away all sins and grants liberation.

The Story of Ajamila

There is an ancient legend that illustrates this truth—the story of Ajamila.

In the ancient city of Kanyakubja, there lived a learned Brahmin named Satyavrata. His wife was Hemavati, a woman of noble virtues and devotion. They loved each other deeply and were blessed, after many years, with a son whom they named Ajamila.

Ajamila was raised with great affection, but as he grew older, the excessive indulgence made him arrogant and careless. He neglected his studies, disrespected his elders, and began to keep bad company. He abandoned his Brahmin duties and wandered idly.

As he reached youth, his moral downfall worsened. He fell in love with a woman of low character and began living with her, abandoning his wife and parents. He gave up his sacred duties, drank wine, and immersed himself in a life of sensual pleasure.

The Consequences of Indulgence

✨ Nagula Chavithi 2025 – Honouring the Serpent Deities & Inviting Protection ✨ నాగుల చవితి 2025

Vasishta continued:

“O King! This shows how excessive attachment to children or pleasures, without discipline from an early age, leads to ruin. Because of his sinful life, Ajamila became an outcast, rejected by his family and community. Enraged and lost, he turned to hunting and killing animals to survive.”

One day, while hunting in the forest with his beloved, the woman climbed a tree to collect honey. A branch broke, and she fell to her death.

 

Grief-stricken, Ajamila wept bitterly, then cremated her body in the forest and returned home. The woman had left behind a daughter, and when she came of age, Ajamila, blinded by lust, sinned again by taking her as his partner.

They had two sons, who both died in infancy. Later, another son was born to them, whom they lovingly named Narayana. Ajamila adored this child immensely and spent all his time with him, constantly calling, “Narayana! Narayana!”

Little did he know that by uttering this divine name with affection, he was unknowingly cleansing himself of all his past sins.

The Liberation of Ajamila

As years passed, Ajamila grew old and frail. One day, as he lay on his deathbed, the fierce messengers of Yama (the god of death) appeared before him with terrifying forms and weapons. Overcome by fear and attachment to his son, Ajamila cried out,

“Narayana! Narayana!”

At that very moment, divine messengers of Lord Vishnu, bearing conch, discus, and mace, descended from the heavens in a radiant celestial chariot. Hearing the holy name, the servants of Yama trembled in awe.

The Vishnu-dutas said:

“O servants of Yama! This soul belongs to our Lord Narayana. We have come to take him to Vaikuntha, the eternal abode of the Lord.”

The Yama-dutas protested, saying:

“This man is a sinner! We have come to take him to hell!”

The Vishnu-dutas replied:

“Though he has committed sins, he uttered the divine name Narayana at the time of death. The mere remembrance of that holy name destroys all sins and grants liberation.”

Thus, the Vishnu-dutas placed Ajamila in their celestial chariot and took him to Vaikuntha, where he attained eternal bliss.

 

Thus ends the Eighth Chapter of Karthika Puranam – The Story of Ajamila.

Om Rudraya Namah.

 

 

 

Karthika Puranam Part 8 English , Karthika Puranam Ajamila story, Ajamila Vishnu messengers story, Karthika Puranam in English, Ajamila and Vishnu dutas, Karthika Puranam